Joline Kodde (42) uit Zwijndrecht

Met een stralend gezicht maakt Joline de deur open van haar mooie ,lichte en ruime nieuwbouwappartement centraal in Zwijndrecht.
In de kamer wacht me een verrassing want ik herken Dineke, Joline’s moeder.. “Dat is lang geleden!”
“Zo zie je waar mijn deelname aan jouw ‘Partners in Policymaking’ uiteindelijk toe heeft geleid. Zonder dat hadden we dit nooit voor elkaar gekregen.”

Partners in Policymaking

Dat moet ik even uitleggen; ‘Partners in Policymaking’ is een -van origine Amerikaans- programma, waarin ouders van jonge kinderen met een beperking, samen met volwassen mensen met een beperking in 8 weken alle kneepjes van het vak worden bijgebracht. Ze leren over de best denkbare ondersteuning van experts uit de hele wereld en leren hoe ze een ‘strak’ Plan kunnen maken samen met lokale partners om zo te zorgen dat hun kind niet wegzakt in het moeras van traditionele en vaak slecht passende zorg.

Vers plan

Nu is er een Vers Plan, samen met Stichting Gewoon Leven, waardoor Joline een goed leven in haar eigen huis met slimme ondersteuning kan hebben.
Dineke laat ons alleen en ik krijg ‘de tour’ door het huis van Joline. De ruime woonkamer, de werkkamer met haar kunst -Joline is een serieus beeldend kunstenaar- haar grote terras en de keuken. Ze is terecht reuze trots op haar fijne woonplek. Veel zelfstandiger dan menigeen ooit voor mogelijk had gehouden.
We gaan praten. En ook Femke, haar begeleidster schuift aan. Want hoewel Joline heel goed kan verwoorden wat ze belangrijk vindt, wil ik toch ook wel graag meer weten van het systeem achter de schermen; haar dagelijkse begeleiding en hoe alle reilt en zeilt.

Baas in eigen huis

Joline maakt direct duidelijk dat ze baas is in eigen huis. Ze is erg georganiseerd en precies en al oogt ze vriendelijk en gastvrij, je kan met haar geen loopje nemen. Ze durft goed uit te komen voor haar eigen mening en dan maakt ze ook gelijk duidelijk. “M’n moeder kan best wel eens zich erg bemoeien met mijn leven en dan zeg ik daar wat van.” Oké…, de appel valt niet ver van de boom, denk ik maar.

Joline maakt een ding gelijk duidelijk; “Erwin, ik ben gewoon erg blij met mijn leven!”
Ze vertelt over haar dagen die ze grotendeels doorbrengt op het nabijgelegen Dagcentrum. Recycling van flessen, koken en andere daar gebruikelijke activiteiten.

Kunst

Interessanter -sorry hoor- vind ik haar verhalen over het leven buiten negen tot 5. Haar kunstenaar samenwerking met lokale kunstenares Marja van Breugel. In de werkkamer van Joline hangen enkele fraaie en originele kunstwerken die ze binnen de samenwerking gemaakt heeft waaronder een prijswinnend schilderij van de watertoren. Het is evident dat Joline talent heeft en ik zeg het jammer te vinden dat die samenwerking met lokale kunstenaars voorbij is. Talent moet gekoesterd maar ook bijgehouden worden, vind ik. Dus hopelijk krijgt dit voor Joline in de nabije toekomst weer een vervolg. Maar ja, dat vind ík en Joline maakt zelf wel uit wat ze wil en hoe dat moet.

Stap voor stap

Joline houdt van een stap voor stap benadering. Rustig steeds een stapje vooruit, zo houdt ze de zeggenschap en regie. En dat telt. Dat gaat op voor vrijwel alles, van het aannemen van begeleiders tot sociale activiteiten met en in de kerk en buurtvereniging.
Joline kan goed beschrijven wat haar beperkingen zijn en wat ze van haar ondersteuning verwacht. “Zwemmen, dat kan ik best alleen, maar wat hulp bij alles rond huishouden koken en organiseren, ja dat vind ik wel fijn. Ik kan dan wel niet goed leren, maar begrijp best veel.”
Nee, nooit heeft ze in een instelling gewoond. Na thuis bij ouders een plek gevonden in Zwijndrecht. En door de jaren heen geleerd -samen met haar team- de ondersteuning precies op maat te krijgen.

Ondersteuning

Een videochat in de ochtend om even contact te hebben of alles ok is en hoe de nacht ging. Daarna de dingen van de dag en later de wisselende groep begeleiders om samen te koken en het huishouden helpen te organiseren. Het zijn er best een hoop, en allemaal voor een klein stukje, en allemaal met veel plezier en met andere eigenschappen. Femke coördineert en Jolanda maakt het schema. Lise van de “stichting gewoon leven” is tijdelijk betrokken bij het gezinssysteem van Joline en helpt om de begeleiding net wat meer te verdiepen/ verfijnen op de niet praktische huishoudelijke taken/ zaken en te kijken hoe we samen met Joline haar sociale netwerk verder kunnen uit te kunnen bereiden en onderhouden.

Joline denkt even goed na en komt dan met de volledige lijst: "Femke, Pita, Jeanet, Sonja 1, Sonja 2, Nicolette, Wendelina, Jolanda, Wouda, Anneke, Mariet..." Een heel ‘vrouweneskader’. “Ja, zo wil ik het nu eenmaal” zegt ze. “En ik word betrokken bij het aannemen, denk daar ook rustig een paar dagen over na voordat ik beslis.” Iedereen heeft weer wat anders en dat werkt het beste. “Ik klets graag en ik wil me veilig voelen.”

Een goed leven, een goed plan.
Erwin Wieringa