Over ons
Juultje Holla - initiatiefnemer
- initiatiefnemer Gewoon Leven
- verbinder
- out of the box denker
- gunt iedereen een Gewoon Leven waarin je mensen ontmoet, wederkerige relaties aangaat en eigen keuzes maakt op basis van je interesses en talenten.
Als initiatiefnemer heeft Juultje Holla ideeën meegenomen uit haar werk in Schotland.
Toen ze in Nederland ouders ontmoette die precies dezelfde kijk hadden op een inclusieve samenleving is ze met hen samen gaan onderzoeken hoe dit in Nederland ondersteund kon worden.
Met elkaar bezochten zij in de afgelopen jaren specifieke organisaties met eenzelfde visie in o.a. Schotland en Amerika.
De overtuiging groeide dat in Nederland deze vorm van ondersteuning, waar mensen met een beperking en hun familie in regie zijn en blijven, niet beschikbaar is. Maar wel heel gewenst.
De vasthoudendheid van Juultje en haar enthousiasme brengt mensen in beweging. Haar visie op zorg en ondersteuning aan mensen met een beperking is niet uniek. Wel uniek is de wijze waarop dat vorm en inhoud krijgt door de stichting Gewoon Leven waar de steunkringen de pijler van zijn.
Toen ze in Nederland ouders ontmoette die precies dezelfde kijk hadden op een inclusieve samenleving is ze met hen samen gaan onderzoeken hoe dit in Nederland ondersteund kon worden.
Met elkaar bezochten zij in de afgelopen jaren specifieke organisaties met eenzelfde visie in o.a. Schotland en Amerika.
De overtuiging groeide dat in Nederland deze vorm van ondersteuning, waar mensen met een beperking en hun familie in regie zijn en blijven, niet beschikbaar is. Maar wel heel gewenst.
De vasthoudendheid van Juultje en haar enthousiasme brengt mensen in beweging. Haar visie op zorg en ondersteuning aan mensen met een beperking is niet uniek. Wel uniek is de wijze waarop dat vorm en inhoud krijgt door de stichting Gewoon Leven waar de steunkringen de pijler van zijn.
Aniek van Lierop - voorzitter
- houdt van actie en voortgang maar ook van stilstaan en met elkaar nadenken
- verbindt zich graag aan initiatieven waar de menselijke maat leidend is
- nieuwsgierig en betrokken
- ook ouder…..en dus weet hebbend van die unieke en diepe verbondenheid tussen ouder en
kind
Kleinschalige hulpverlening – juist ook in de gehandicaptenzorg - heeft de toekomst. Steeds meer ouders of verwanten onderzoeken of dat mogelijk is.
Zij zoeken een liefdevolle bejegening voor hun
kind en hopen en verwachten hierop meer (mede)zeggenschap en invloed te kunnen hebben op het wel en wee van hun kind en daarmee betrokkenheid.
Maar kiezen voor kleinschalige hulpverlening is niet de gemakkelijkste weg en al helemaal niet voor een heel kwetsbare doelgroep met een complexe zorgvraag. Inbedding van liefdevolle zorg in een constructie die toekomstbestendig en duurzaam is, is een grote uitdaging maar wel noodzakelijk.
Stichting Gewoon leven biedt een antwoord door te werken met en vanuit steunkringen. Via Stichting Nieuwe Zorg en Ton Zegers heeft Anniek van Lierop al jaren geleden kennis gemaakt met Juultje Holla en het gedachtengoed van Gewoon Leven.
Toen in een rol van projectleider Gewoon Leven en inmiddels in de rol van voorzitter draagt ze Gewoon Leven een warm hart toe.
Zij zoeken een liefdevolle bejegening voor hun
kind en hopen en verwachten hierop meer (mede)zeggenschap en invloed te kunnen hebben op het wel en wee van hun kind en daarmee betrokkenheid.
Maar kiezen voor kleinschalige hulpverlening is niet de gemakkelijkste weg en al helemaal niet voor een heel kwetsbare doelgroep met een complexe zorgvraag. Inbedding van liefdevolle zorg in een constructie die toekomstbestendig en duurzaam is, is een grote uitdaging maar wel noodzakelijk.
Stichting Gewoon leven biedt een antwoord door te werken met en vanuit steunkringen. Via Stichting Nieuwe Zorg en Ton Zegers heeft Anniek van Lierop al jaren geleden kennis gemaakt met Juultje Holla en het gedachtengoed van Gewoon Leven.
Toen in een rol van projectleider Gewoon Leven en inmiddels in de rol van voorzitter draagt ze Gewoon Leven een warm hart toe.
Ton Zegers
- met hart en handen aan zorgvragers verbonden
- zorg- en organisatievernieuwer
- denkt buiten de kaders van regelgeving en financiering
- stelt recht op zelfbeschikking en inrichting van eigen leven voorop
Als directeur en projectontwikkelaar van Stichting Nieuwe Zorg is Ton Zegers betrokken (geweest) bij tal van projecten binnen de zorg. Zowel binnen grotere organisaties als voor individuele zorgvragers.
De ideeën van Juultje Holla sloten daarbij uitstekend aan op de wens zorgvragers maximaal te ondersteunen bij het inrichten van hun eigen leven en daarvoor voorwaarden te ontwikkelen.
Gewoon Leven is een prachtig initiatief geworden, waarbij de eigen wensen en zeggenschap op heel gewone wijze worden georganiseerd.
Maar wel worden ingebed in professionele ondersteuning waar dat nodig is. En die toekomstbestendig wordt belegd.
De ideeën van Juultje Holla sloten daarbij uitstekend aan op de wens zorgvragers maximaal te ondersteunen bij het inrichten van hun eigen leven en daarvoor voorwaarden te ontwikkelen.
Gewoon Leven is een prachtig initiatief geworden, waarbij de eigen wensen en zeggenschap op heel gewone wijze worden georganiseerd.
Maar wel worden ingebed in professionele ondersteuning waar dat nodig is. En die toekomstbestendig wordt belegd.
Louise Krijnen - bestuurslid
- Veel ervaring in de zorg
- Enthousiast en kijk naar mogelijkheden
- Eigen keuze mogen/ en (met hulp) kunnen maken voor mensen met een beperking is een groot goed
- Vindt deze Stichting Gewoon Leven heel belangrijk en erg nodig
- Empatisch en betrokken
Geboren 21 mei 1955, getrouwd en moeder van een gehandicapte
dochter van 30 jaar oud. Nu met pensioen maar voorheen altijd eigen ondernemer geweest (horecaondernemer en zorgondernemer) , laatste jaren een lunchroom gehad waar ook mensen met een zorgvraag werkten. Tevens heb ik langere tijd gewerkt als zorgconsulent (gespecialiseerd in PGB zaken) en als maatschappelijk werker.
Ik heb veel gedaan in de zorg en altijd op zoek naar mogelijkheden
zowel voor mijn dochter als voor andere mensen met een zorgvraag om te kijken waar ze blij van worden.
Mijn dochter (30 jaar oud) heeft laag niveau, praat niet, maar
communiceert op haar manier wel degelijk. En na een hele traumatische ervaring, met 7 weken wonen in een zorginstelling ,was me duidelijk dat ik naar andere woonmogelijkheden moest gaan zoeken waar Loes een zo gewoon mogelijk leven kan leiden. Waar zij ook blij van wordt.
Ik ken Juultje Holla al lang en wist dat zij al heel lang bezig is om deze stichting Gewoon Leven op te richten. Als ouder van ..weet ik hoe fijn het is als er een stichting is die de belangen ondersteunt voor deze doelgroep.
Loes is enig kind en het is fijn om te weten dat Stichting Goed Leven ook blijft ondersteunen als wij er niet meer zijn, dat is natuurlijk een hele grote zorg minder voor ons.
Daar wil ik graag mijn medewerking aan verlenen als mede bestuurder van deze Stichting.
dochter van 30 jaar oud. Nu met pensioen maar voorheen altijd eigen ondernemer geweest (horecaondernemer en zorgondernemer) , laatste jaren een lunchroom gehad waar ook mensen met een zorgvraag werkten. Tevens heb ik langere tijd gewerkt als zorgconsulent (gespecialiseerd in PGB zaken) en als maatschappelijk werker.
Ik heb veel gedaan in de zorg en altijd op zoek naar mogelijkheden
zowel voor mijn dochter als voor andere mensen met een zorgvraag om te kijken waar ze blij van worden.
Mijn dochter (30 jaar oud) heeft laag niveau, praat niet, maar
communiceert op haar manier wel degelijk. En na een hele traumatische ervaring, met 7 weken wonen in een zorginstelling ,was me duidelijk dat ik naar andere woonmogelijkheden moest gaan zoeken waar Loes een zo gewoon mogelijk leven kan leiden. Waar zij ook blij van wordt.
Ik ken Juultje Holla al lang en wist dat zij al heel lang bezig is om deze stichting Gewoon Leven op te richten. Als ouder van ..weet ik hoe fijn het is als er een stichting is die de belangen ondersteunt voor deze doelgroep.
Loes is enig kind en het is fijn om te weten dat Stichting Goed Leven ook blijft ondersteunen als wij er niet meer zijn, dat is natuurlijk een hele grote zorg minder voor ons.
Daar wil ik graag mijn medewerking aan verlenen als mede bestuurder van deze Stichting.
Corine Boer - directeur
- ervaren projectleider in de zorg
- verbinder en kan goed luisteren
- vindt het belangrijk dat iedereen zelf kan en mag bepalen wat hij doet in het leven
- draagt dan ook graag haar steentje bij in de Stichting Gewoon Leven zodat mensen met een beperking ook eigen keuzes kunnen maken en het leven kunnen leiden zoals zij dat willen
In 1987 werkte ik als begeleider in een kindergezinsvervangend tehuis. Op een dag staat er een moeder met een jongetje van drie jaar voor de deur. Zijn twee oudere broertjes zijn er ook bij. De jongens huilen en moeder houdt het maar net droog. Ze komt hem brengen bij onze instelling. Dat was het advies van de psycholoog. Het kleine mannetje zou alleen maar meer zorg van haar gaan vragen en de twee andere jongens en zijzelf zouden daar onder gaan lijden.
We rukten dit gezin uit elkaar. Hier kwam voor mij de omslag. Niets kan een gezin vervangen. Niets kan familie of vrienden vervangen. Zorg is aanvullend op wat zij te bieden hebben. Zorg en ondersteuning is soms noodzakelijk omdat het kennis vereist die ouders gewoonlijk niet hebben.
En dat is de reden dat dit projectleiderschap Bij stichting Gewoon Leven mij zo goed past. Samen op weg gaan en kijken waar we uitkomen.
We rukten dit gezin uit elkaar. Hier kwam voor mij de omslag. Niets kan een gezin vervangen. Niets kan familie of vrienden vervangen. Zorg is aanvullend op wat zij te bieden hebben. Zorg en ondersteuning is soms noodzakelijk omdat het kennis vereist die ouders gewoonlijk niet hebben.
En dat is de reden dat dit projectleiderschap Bij stichting Gewoon Leven mij zo goed past. Samen op weg gaan en kijken waar we uitkomen.
Manon Eggens - steunkringsupporter
- betrokken, luisterend oor, doorzetter
- onderzoekend en ontdekkend
- enthousiast, humor, vrolijk
- met beide benen op de grond staan, creatief in kunnen denken buiten de gestelde kaders
- harde werker
Goeiedag mijn naam is Manon Eggens 31 jaar en woon in Loosdrecht. Sinds mijn 17e werk ik in de zorg. Ik ben gestart bij grote organisaties. Hier leerde ik vanuit verschillende functies de zorg kennen. Ik heb mij gespecialiseerd in het werken met mensen met autisme, moeilijk verstaanbaar gedrag en hechtingsproblematiek
De laatste jaren is er meer de druk op de begeleiding gekomen en zijn er forse financiële bezuinigingen doorgevoerd. Waardoor er juist minder tijd voor deze mensen en hun netwerk is. Een ontwikkeling waar ik maar moeilijk mee om kon gaan.
Hierdoor ben ik in 2022 als zelfstandige PGB hulpverlener gaan werken. Ik ervaarde weer hoe fijn ik het vind om in de zorg te werken en echt iets bij te kunnen dragen aan de cliënt en zijn netwerk.
Een goede samenwerking tussen ouders/verwanten en een goede band met demensen zijn voor mij essentieel om een goede zorg basis neer te kunnen zetten en dit te kunnen blijven bieden.
Hierdoor kun je met elkaar ontdekken wat nodig is voor nu maar zeker ook voor later.
Toen ik de vraag kreeg vanuit Stichting Gewoon Leven om de rol van steunkringsupporter op me te nemen, hoefde ik hier niet lang over na te denken. Zoals hierboven te lezen is, sluit de visie van Gewoon Leven aan, bij de visie die ik uitdraag om goede zorg
De laatste jaren is er meer de druk op de begeleiding gekomen en zijn er forse financiële bezuinigingen doorgevoerd. Waardoor er juist minder tijd voor deze mensen en hun netwerk is. Een ontwikkeling waar ik maar moeilijk mee om kon gaan.
Hierdoor ben ik in 2022 als zelfstandige PGB hulpverlener gaan werken. Ik ervaarde weer hoe fijn ik het vind om in de zorg te werken en echt iets bij te kunnen dragen aan de cliënt en zijn netwerk.
Een goede samenwerking tussen ouders/verwanten en een goede band met demensen zijn voor mij essentieel om een goede zorg basis neer te kunnen zetten en dit te kunnen blijven bieden.
Hierdoor kun je met elkaar ontdekken wat nodig is voor nu maar zeker ook voor later.
Toen ik de vraag kreeg vanuit Stichting Gewoon Leven om de rol van steunkringsupporter op me te nemen, hoefde ik hier niet lang over na te denken. Zoals hierboven te lezen is, sluit de visie van Gewoon Leven aan, bij de visie die ik uitdraag om goede zorg
Lise van der Mik -steunkringsupporter
- open en betrokken naar mensen in haar omgeving
- harde werker, niet lullen maar poetsen op z’n Rotterdams
- nadruk op eigen regie en gelijkwaardigheid als drijfveer in relaties met hulpvragers
- open blik en luisterend oor
- kritisch en analytisch waar nodig
Van nature heb ik de opvatting dat iedereen zichzelf zou moeten en mogen zijn. Hoe je er ook uit ziet, welke idealen je ook naleeft of welke uitdagingen je ook met je mee draagt. Als iemand het niet op eigen kracht kan, dan wil ik daar graag bij ondersteunen. We vormen een samenleving waaraan iedereen een steentje bijdraagt.
Ik denk dat mijn betrokkenheid in de zorg begon toen ik als 13 jarige betrokken ben geraakt als vaste oppas bij een vroeg geboren kindje met neurologische beperkingen. Ik ben 10 jaar betrokken geweest in zijn ondersteuning.
Later ben ikook als PGB-hulp in verschillende gezinnen ondersteunend geweest. Tijdens mijn opleiding tot grafisch vormgever kwam ik erachter dat ik in mijn dagelijks leven graag directer betrokken wil zijn bij mensen. Met mijn creatieve oplossingen als afgestuurd vormgever als waardevolle bagage ben ik daarna een HBO zorg opleiding gaan doen.
Inmiddels werk ik 12 jaar binnen verschillende vormen in de zorg.
Mijn vermogen om buiten de kaders te denken blijkt hier goed tot zijn recht te komen. Door mijn eigen vroegere gehoorbeperking zijn mijn zintuigen goed afgestemd en heb ik een sterkte intuïtie ontwikkeld. De afgelopen jaren ben ik naast het werk blijven studeren om me verder te ontwikkelen. In deze periode volg ik een opleiding tot counselor en coach. Mijn specialisatie is gericht op families en relaties.
Toen ik de vraag kreeg deel uit te maken van stichting Gewoon Leven hoefde ik hier niet lang over na te denken. Want zoals je hierboven kunt lezen, sluit de visie van de stichting goed bij mij aan. Ik ben dan ook zeer gemotiveerd om mij met alle betrokkenen te verbinden en samen stappen te zetten om er het beste uit te halen.
Ik denk dat mijn betrokkenheid in de zorg begon toen ik als 13 jarige betrokken ben geraakt als vaste oppas bij een vroeg geboren kindje met neurologische beperkingen. Ik ben 10 jaar betrokken geweest in zijn ondersteuning.
Later ben ikook als PGB-hulp in verschillende gezinnen ondersteunend geweest. Tijdens mijn opleiding tot grafisch vormgever kwam ik erachter dat ik in mijn dagelijks leven graag directer betrokken wil zijn bij mensen. Met mijn creatieve oplossingen als afgestuurd vormgever als waardevolle bagage ben ik daarna een HBO zorg opleiding gaan doen.
Inmiddels werk ik 12 jaar binnen verschillende vormen in de zorg.
Mijn vermogen om buiten de kaders te denken blijkt hier goed tot zijn recht te komen. Door mijn eigen vroegere gehoorbeperking zijn mijn zintuigen goed afgestemd en heb ik een sterkte intuïtie ontwikkeld. De afgelopen jaren ben ik naast het werk blijven studeren om me verder te ontwikkelen. In deze periode volg ik een opleiding tot counselor en coach. Mijn specialisatie is gericht op families en relaties.
Toen ik de vraag kreeg deel uit te maken van stichting Gewoon Leven hoefde ik hier niet lang over na te denken. Want zoals je hierboven kunt lezen, sluit de visie van de stichting goed bij mij aan. Ik ben dan ook zeer gemotiveerd om mij met alle betrokkenen te verbinden en samen stappen te zetten om er het beste uit te halen.
Annelies Voogdt – onderzoeker
- Onderzoeker bij Universiteit voor Humanistiek
- Open, betrokken en altijd nieuwsgierig naar de visie en ervaring van anderen
- Vindt het belangrijk dat iedereen met een beperking en de mensen om hen heen de ruimte krijgen om zichzelf te kunnen zijn en te leven op een manier die bij hen past
- Heeft een zus met meerdere fysieke beperkingen
- Werkt hiernaast ook zelf in de zorg
Vroeger stond ik nooit echt stil bij de zorg, wat het betekent om een beperking te hebben en welke complexe ervaringen daar vaak bij komen kijken. Dat veranderde toen mijn zus, Carolien, vanaf haar 13e steeds meer fysiek beperkt werd en ik in de loop van de tijd steeds meer betrokken werd bij de zorg rondom haar. Dit heeft enorm veel invloed op ons gezin als geheel en onze band als zussen. Zoals Carolien zelf zegt: “Door alle moeilijkheden schuurt het weleens in onze zussenband, maar het verbindt ons ook!”
Tijdens mijn studie antropologie deed ik onderzoek naar hoe jongeren met een fysieke beperking sociale mobiliteit creëren en hun plaats zoeken in een wereld die sociaal en fysiek niet voor hen ingericht is. Daarna ben ik met veel plezier aan de slag gegaan als zorgverlener en werkte daarnaast ook mee aan het onderzoek “Kwetsbaarheid en Kracht in gezinnen met een zorgintensief kind”.
Ik vind het heel fijn om mijn ervaringen als zus en zorgverlener te combineren met mijn rol als onderzoeker en ben heel benieuwd naar de inzichten die we, samen met de deelnemers en steunkringsupporters, zullen opdoen! Het is interessant en belangrijk om te kijken naar hoe we vorm kunnen geven aan goede, passende zorg waarin ruimte is voor alle betrokkenen om zichzelf te zijn. Ik ben blij dat nu vanuit de Universiteit voor Humanistiek voor de stichting Goed Leven opnieuw te mogen doen.
Tijdens mijn studie antropologie deed ik onderzoek naar hoe jongeren met een fysieke beperking sociale mobiliteit creëren en hun plaats zoeken in een wereld die sociaal en fysiek niet voor hen ingericht is. Daarna ben ik met veel plezier aan de slag gegaan als zorgverlener en werkte daarnaast ook mee aan het onderzoek “Kwetsbaarheid en Kracht in gezinnen met een zorgintensief kind”.
Ik vind het heel fijn om mijn ervaringen als zus en zorgverlener te combineren met mijn rol als onderzoeker en ben heel benieuwd naar de inzichten die we, samen met de deelnemers en steunkringsupporters, zullen opdoen! Het is interessant en belangrijk om te kijken naar hoe we vorm kunnen geven aan goede, passende zorg waarin ruimte is voor alle betrokkenen om zichzelf te zijn. Ik ben blij dat nu vanuit de Universiteit voor Humanistiek voor de stichting Goed Leven opnieuw te mogen doen.
Anne Wibaut – expert
- Van huis uit orthopedagoog
- Heeft meegewerkt aan het tot stand komen van het persoonsgebonden budget
- Onderstreept het belang van mensen om je heen die om je geven en je gewoon een goed leven gunnen
- Kan goed luisteren
Ik heb orthopedagogie gestudeerd, aan de UvA bij professor van Gennep.
Na aansluitend nog een jaar onderzoek naar de besluitvormingsprocessen in de zorg was het duidelijk voor me dat een belangrijk thema voor me zou zijn en blijven de stem van mensen met een beperking zelf en hun ouders te versterken en hen te steunen in hun zeggenschap over de inrichting van hun eigen leven, en dat van hun zoon of dochter.
Meewerken aan de totstandkoming van het PGB was een geweldige kans hier iets in te betekenen voor velen.
Daarna kreeg dit o.a. vorm in het werk met Personal Futures Planning.
Het is nog steeds een van de meest krachtige manieren om met mensen zelf in gesprek te gaan over hoe ze willen leven, wat ze belangrijk vinden en hoe we de nodige veranderingen in hun leven voor elkaar zouden kunnen krijgen.
Om dingen voor elkaar te krijgen is het nodig niet alles in je eentje aan te willen pakken, maar meedenkers en medestanders om je heen te krijgen.
En dat bracht me al snel bij mijn tweede kernthema in mijn werk: het belang van mensen om je heen die om je geven en je een gewoon, goed leven gunnen. Een sociaal netwerk. Die niet- professionele relaties waren en zijn nog steeds een blinde vlek in de zorg.
Al komen ze nu noodgedwongen in beeld, nu we niet genoeg mensen meer hebben om alle benodigde zorg te bieden. En zien we hoe ver professionals en ‘gewone betrokkenen’ uit elkaar zijn gegroeid en hoe lastig het is om tot goede samenwerking te komen.
Ik span me daar op verschillende manieren voor in om goede wegen te vinden. Het is bovendien een enorme kans om een gewoon leven in de gewone wereld voor iedereen dichterbij te brengen.
De laatste tijd krijg ik in mijn werk ook steeds meer te maken met mensen die zo complex zijn dat ze niet zonder meer passen op een plekje in het systeem. Meer dan wie dan ook hebben zij een stem nodig nu, om hun recht op een veilige woonomgeving die bij hen past ook te realiseren.
De Low Arousal benadering brengt voor mij nu veel van mijn thema’s samen: als orthopedagoog goed begrijpen wat er op grond van een diagnose speelt in de waarneming en prikkelverwerking van iemand, het belang van luisteren naar iemand – ook als dat via gedrag gaat – naar zijn verlangens en dromen, naar wat er echt toe doet voor iemand. En tot slot het opkomen voor het mensenrecht op een woonplek waar je je veilig en geborgen kan voelen.
Kortom: ik ben nog niet klaar!
Na aansluitend nog een jaar onderzoek naar de besluitvormingsprocessen in de zorg was het duidelijk voor me dat een belangrijk thema voor me zou zijn en blijven de stem van mensen met een beperking zelf en hun ouders te versterken en hen te steunen in hun zeggenschap over de inrichting van hun eigen leven, en dat van hun zoon of dochter.
Meewerken aan de totstandkoming van het PGB was een geweldige kans hier iets in te betekenen voor velen.
Daarna kreeg dit o.a. vorm in het werk met Personal Futures Planning.
Het is nog steeds een van de meest krachtige manieren om met mensen zelf in gesprek te gaan over hoe ze willen leven, wat ze belangrijk vinden en hoe we de nodige veranderingen in hun leven voor elkaar zouden kunnen krijgen.
Om dingen voor elkaar te krijgen is het nodig niet alles in je eentje aan te willen pakken, maar meedenkers en medestanders om je heen te krijgen.
En dat bracht me al snel bij mijn tweede kernthema in mijn werk: het belang van mensen om je heen die om je geven en je een gewoon, goed leven gunnen. Een sociaal netwerk. Die niet- professionele relaties waren en zijn nog steeds een blinde vlek in de zorg.
Al komen ze nu noodgedwongen in beeld, nu we niet genoeg mensen meer hebben om alle benodigde zorg te bieden. En zien we hoe ver professionals en ‘gewone betrokkenen’ uit elkaar zijn gegroeid en hoe lastig het is om tot goede samenwerking te komen.
Ik span me daar op verschillende manieren voor in om goede wegen te vinden. Het is bovendien een enorme kans om een gewoon leven in de gewone wereld voor iedereen dichterbij te brengen.
De laatste tijd krijg ik in mijn werk ook steeds meer te maken met mensen die zo complex zijn dat ze niet zonder meer passen op een plekje in het systeem. Meer dan wie dan ook hebben zij een stem nodig nu, om hun recht op een veilige woonomgeving die bij hen past ook te realiseren.
De Low Arousal benadering brengt voor mij nu veel van mijn thema’s samen: als orthopedagoog goed begrijpen wat er op grond van een diagnose speelt in de waarneming en prikkelverwerking van iemand, het belang van luisteren naar iemand – ook als dat via gedrag gaat – naar zijn verlangens en dromen, naar wat er echt toe doet voor iemand. En tot slot het opkomen voor het mensenrecht op een woonplek waar je je veilig en geborgen kan voelen.
Kortom: ik ben nog niet klaar!